Tekst: Albert  Einstein

Istota ludzka jest częścią pewnej całości, którą nazywamy Wszechświatem, częścią ograniczoną w czasie i przestrzeni. Postrzega siebie, swoje myśli i odczucia jako oderwane od reszty – to rodzaj optycznego złudzenia tworzonego przez naszą świadomość. Złudzenie to staje się dla nas więzieniem, ograniczając naszą zdolność doznawania pragnień i uczuć jedynie do kilku najbliższych osób. Naszym zadaniem jest uwolnić się z tego więzienia poprzez rozszerzanie swojego kręgu współodczuwania, tak by objąć nim wszystkie żywe istoty i otaczający nas świat w całym jego pięknie.

Albert Einstein, list z 1950 r., cytat za: „The New York Times” 
(z 29 marca 1972 r.) i „The New York Post” (z 28 listopada 1972 r.).

Albert  Einstein (1879­ –1955) – fizyk teoretyk, kolejno był najpierw Niemcem, później bez bezpaństwowcem (1896), Szwajcarem (1901), a następnie miał podwójne obywatelstwo szwajcarskie i amerykańskie  (1940). W  1905  r. opublikował swoją szczególną teorię względności, a w roku 1916 teorię o prawie ciążenia zwaną ogólną teorią względności. Miał znaczący wkład w rozwój mechaniki kwantowej i filozofii nauki. W  1921  r. otrzymał Nagrodę  Nobla w dziedzinie fizyki za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego. Einstein uważany jest dziś za jednego z największych naukowców w historii, a jego słynne, powszechnie znane równanie E=mc2 określające równorzędność materii i energii w danym systemie jest oceniane jako najważniejsze równanie we współczesnej nauce.